Jak analizować dysfagię, czyli medyczne sposoby na diagnozowanie dysfagii nie tylko u dzieci
Rozpoznanie dysfagii opiera się głównie na zauważonych objawach. Ale, jak zbadać dysfagię?. Gdy zjawisz się w poradni, lekarz zbada Twoje dziecko i przejrzy historię choroby. Prawdopodobnie zada Ci sporo pytań, aby zastosować najmniej inwazyjne sposoby na diagnozowanie dysfagii, potwierdzić lub zaprzeczyć Twoim obawom. Zostaniesz zapytana o to, jak Twoje dziecko je i jakie problemy zauważasz podczas karmienia. Zapyta o rodzaj żywności lub napojów, które powodują zaburzenia połykania, rodzaj i czas trwania objawów czy utratę wagi. Także, przebyte wcześniej choroby mają znaczenie, jeżeli wiadomo, że mogą powodować problemy z połykaniem. Zada wiele różnych pytań.
Rozpoznanie typu dysfagii (ustno-gardłowej lub przełyku) jest ważnym celem diagnozy. Oprócz przeprowadzonego wywiadu, lekarz prawdopodobnie zleci wykonanie badań dodatkowych. Sposoby na diagnozowanie dysfagii, opiera się często na użyciu wody lub różnych konsystencji pokarmu, aby zobaczyć, co może być tolerowane i zidentyfikować konkretne problemy. Wiele badań wykonuje się w oparciu o endoskop. To rodzaj wziernika z własnym źródłem światła, używany jest w medycynie do oglądania wewnętrznych ścian narządów.
W celu oceny jamy ustnej, gardła i przełyku można wykonać badania obrazowe i endoskopię. Endoskopy znalazły zastosowanie w różnych urządzeniach, przystosowanych do diagnozowania określonych części ciała (gastroskop, laparoskop, bronchoskop, kolonoskop…).
Jak zdjagnozować dysfagię?
Oto popularne i najczęściej stosowane sposoby na diagnozowanie dysfagii:
- endoskopia żołądkowo-przełykowa – test polega na wprowadzeniu kamery na końcu kabla światłowodowego przez usta do przełyku, aby zbadać wnętrze części przewodu pokarmowego. Endoskopia odbywa się w znieczuleniu. Wykonuje się zdjęcia wnętrza gardła, przełyku i żołądka w poszukiwaniu nieprawidłowości. Można również pobrać niewielkie próbki tkanek, zwane biopsjami, w celu poszukiwania problemów
- test z wykorzystaniem baru – bar jest nietoksycznym związkiem chemicznym widocznym pod promieniami Roentgena. Jak zbadać dysfagię.? Dziecko otrzymuje małe ilości płynu zawierającego bar (z butelki, łyżką, kubkiem lub jest karmione łyżką). Serię zdjęć rentgenowskich pokazuje, co dzieje się, gdy dziecko połyka płyn. Lekarz i zespół specjalistów może obserwować, co dzieje się podczas połykania płynu i zanotować wszelkie problemy, które mogą wystąpić w gardle, przełyku lub żołądku. Monitorowane może wskazać, gdzie występuje problem z połknięciem.
- fiberoskopia (videoendoskopia) – badanie za pomocą giętkiego endoskopu, na końcu którego znajduje się kamerka. Metoda badania wskazana przede wszystkim u dzieci z podejrzeniem przerostu migdałka gardłowego (tzw. trzeci migdałek). Obraz jest widoczny na monitorze, badanie bezbolesne i trwa kilka minut, w związku z tym mniej traumatyczne dla dziecka. Badanie to przeprowadza się u dzieci i dorosłych, u których stwierdzono problemy z głosem czy przełykaniem
- badania krwi, badania neurologiczne i prześwietlenie klatki piersiowej.
- manometria przełyku – to badanie pozwalające wykryć nie tylko refluks, ale także powody zaburzeń z połykaniem (diagnostyka choroby refluksowej przełyku, diagnostyka zaburzeń połykania, bóle przełyku podczas połykania…). Polega na wprowadzeniu przez nos do żołądka cewnika. W trakcie połykania małych porcji wody, mierzy się ciśnienie w obrębie mięśniówki przełyku. Natomiast w trakcie powolnego wycofywania cewnika, mierzy on napięcie na wysokości górnego i dolnego zwieracza przełyku
- test na chorobę refluksową – do badania refluksu stosuje się sondy badające kwasowość żołądka
- pH-metria – badanie pH metryczne polega na pomiarze kwaśności w dolnej części przełyku. Pomiar prowadzony jest przez około 24 godziny, w tym czasie rodzice rejestrują godziny posiłków i godziny w pozycji leżącej. Do pomiaru zakłada się dwie sondy, z których jedną przez nos do przełyku, a drugą przykleja na klatce piersiowej (nieprzyjemne, ale nie boli). Sondy podłącza się do urządzenia pomiarowego, które dziecko stale nosi przy sobie i wraca do domu. Wynik badania odczytywany jest natychmiast po zdjęciu aparatu.
- endoskopowe badanie połykania – z reguły otolaryngolog, umieszcza małą kamerę w nosie. Gdy kamera jest na miejscu, dziecko może jeść i pić różne rodzaje ciał stałych i płynów. Badanie to pozwala na ocenę morfologii i funkcji struktur gardła i krtani podczas połykania, próby czynnościowe bez pokarmu, ocenę przełykania śliny, próby czynnościowe z pokarmami testowymi o różnych konsystencjach. Badanie jest bezpieczne u dzieci w każdym wieku, pozwalając na ocenę ryzyka aspiracji pokarmów o różnej konsystencji.
Badanie umożliwia poznanie głównego mechanizmu odpowiedzialnego za zaburzenia połykania. Dzięki diagnozie możliwe jest wskazanie bezpiecznych dla chorego sposobów karmienia oraz indywidualnych zaleceń dotyczących terapii
Temat pokrewny: Dysfagia u dzieci, przyczyny i leczenie
Podsumowanie
Podane sposoby na diagnozowanie dysfagii, to tylko niektóre metody ustalenia tej choroby. Wybór zależy od stopnia zaawansowania i miejsca sprawiającego trudności w połykaniu. Specjalistyczna pomoc i rozmowa z lekarzem, pozwoli określić, jak zbadać dysfagię i jaka metoda będzie najodpowiedniejsza w konkretnym przypadku.
